Jasność

Zmrok zaczął wartę
nad pogrążonym w melancholii światem,
podmuchem wznieca ostatnie krzyki wolności,
zapach czarnej chmury usypia nawet
najwytrwalszego kibica nocy.
Ciemność uśpiła dziecko- świat,
teraz sprawdza gotowość zmiennika,
który przed chwilą wrócił od fryzjera.
-Do roboty-szepcze cichutko księżyc
przejęty swoją rolą,
sprawdza, która kwadra jest mu pisana na dzisiejszą noc,
nie chce zrobić niespodzianki
ludziom sterczącym przy lunetach,
nie lubi ich - wieczny egoista.
Wypełnia gorliwie obowiązki
należące do jasnej ozdoby nocy,
czeka na słońce, które nie nosi zegarka.
Z opóźnieniem na niebie pojawia się
kula żaru, nieobliczalna liczba promieni
rozświetla każdy zakątek,
stara się zatrzeć ślady znienawidzonego
przez siebie mroku.