***

ech
kocham Twoje wiersze, cudo

Mój ulubiony.
Taki nie w moim stylu, a tak mi bliski.

Aniu, piszesz tak romantycznie, tak delikatnie i kobieco. Tak krucha miłość jest w tym wierszu.

Mnie ujął ten szarmancki podmiot liryczny... ;)
Piękny wiersz!

Dziękuje:)

chyba zgubił drogę
buty
serce

siedzi otruty
listopadem
na jednej z ławek
całując ślady jej rękawiczek.

Ja nie mam nic do dodania.
Wspaniałe.