Oneironauta

Że to fantazja poety mógłbyś się łudzić
bo myśl dla ciebie nieogarnięta
że wkradam się nocą i porywam ludzi
gdy świadomość ich ledwie śnięta

Układam w głowie nierealne scenariusze
lub pół-realne... a może w ćwierci
ogniem palę, skamieniałe serca kruszę
drasnę o namiętność,liznę śmierci

Lubię ten świat senny, nie sposób inaczej
kiedy pełne wszystko i wzajemne
nawet nie jest mgliste, realniejsze raczej
tajemnicze, twórcze i przyjemne

Nie bój się o szaleństwo, choć granica nikła
toczę się prędko i niebezpiecznie
nie szkodzi, jeden błąd, z mózgu ćwikła...
Oszalałą trwać przy tobie wiecznie.