Zamknięty...

Zamknięty świat, kurczy się powoli,
jakby we dłoni zmieścić się miał,
samolubny czas, pochłonął nas,
a my powoli, bezwiednie,
chowamy go w swojej dłoni.

Podzielony tłum, z każdej strony cios,
jakby w jedności nie była siła
i z kąta w kąt, wśród czterech ścian my,
i zaledwie, odosobniony,
nasz stłumiony głos.

Upłynie rok,
a po nim kolejne popłyną dni,
jakby na dobre ten świat miał pozostać,
na szali świat, waży się nasz los,
więc być może to najwyższy czas
skontrować...