Pętla

Wzrokiem błądzisz między chmur kłębami,
słonych kropli nie ciskają na jej policzki,
oczyma błękitnymi przeszywa

Grymas gorzki na jej twarzy,
nie sny złowieszcze,
nie koszmary przywołują

I nie fizyczne katusze jej dłoń w pięść zaciskają,
nie rany cięte,
nie szarpane

Pętla szyję jej otuli,
nie przypadkiem,
nie z losowych przyczyn

Jedno z jej ostatnich życzeń,
posłuchaj jak pięknie żegnaj krzyczę.