nagły przypływ rzeczywistości

Wzajemność nie istnieje, wymieniamy się rolami.
Bo cierpienie zawsze przeplatało się z miłością.

Nienawidzisz, gdy kocham, a ja kocham nienawidzić.
Niszczysz mnie świadomie, wyrywając mój gniew.

Kiedyś zdjęłam swoją blokadę, by uwięzić twoje ciało i uczucia.
Teraz ciszą zamykasz mnie ponownie, byś sam mógł się otworzyć.

Przeszłość wymyka się z każdego rozcięcia, które masz w sobie.
A ja jestem jak alkohol, którym polewasz rany.

Nie możemy być dla siebie, lecz bez siebie nie istniejemy.
Jesteśmy na granicy bycia.

My, aktorzy jednej roli w swoim marnym układzie.
Łzy cieknące w kolejnym akcie słabości.

Kończąc ten dramat chcę usłyszeć jedno, zostań.
Zostań, rano chcę zobaczyć jak tęsknisz za miłością.