W świecie bez znaczenia

Wypłakałam rzekę łez
Na jej brzegu zakwitł bez
W białe kwiaty przyzdobiony
Niewinnością naznaczony
Wiatrem jeszcze nie chłostany
Łzami ciągle podlewany

Kwitł na podłożu cierpienia
W świecie bez znaczenia

W małym duszy zakątku
Ogród uprawiam dla porządku
By mieć gdzie uciec w dni tak trudne
Gdy podróżowanie staje się żmudne

I choć jest tam rzeka łez
I choć kwitnie biały bez
Są też i miejsca gdzie słońce nie sięga
Tam wśród czarnych jaśminów klękam

W niemym błaganiu na kolana padam
W modlitwy geście dłonie dziś składam
Lecz nikt nie widzi tam mego istnienia
Bo mieszkam przecież w świecie bez znaczenia...