Raz kolorowo raz... szaro...

Wszystko takie... szarobure
jakby świat ktoś zaczarował.
Ubrał w smutek łzami zrosił
a kolory gdzieś... pochował.

Czuję... tylko ciepło słońca.
Złote barwy gdzieś straciło
nawet niebo błękit sukni
na... ponury zamieniło.

Gdzie podziały się kolory?
Ta... soczysta zieleń łąki.
Czerwień maków chabry w zbożu
łubin... fioletowe dzwonki.

Gdzie motylich skrzydeł wzory?
Nawet tęcza jakaś... blada.
Echo w lesie też ucichło
milczy i... nie odpowiada.

Czy świat właśnie tak wygląda
może są to jakieś... czary?
Nie. To radość zdobi w kolor.
Smutek... świat zamienia w szary.