Meandry savoir vivre

Wszystko jest potrzebne co istnieje w pisaniu.
W tym tkwi właśnie szkopuł mądrego korzystania.
Nie ma sensu likwidować opcji, które są od dawna.
Nie pomoże cenzura ani żadna Top Listy blokada.

Trzeba pójść po rozum do głowy.
Prawdziwy poeta na laurach nie spocznie.
Jest skromny, płodny w pisaniu polocie.
Z rosą na czole stara się profesjonalnie.

Dla tych co zjedli zęby w rymie nie sztuka.
Rytm i odpowiednią formę w temacie złapać.
Prawdziwy literat krytyki się nie boi.
Wielką sztuką jest napisanie komentarza.

Wskazanie z wyczuciem błędu autora.
Nie ujmując mu szacunku, godności.
Co dobre trzeba wyraźnie podkreślić.
Cennych wskazówek udzielić.

Co jest jeszcze w powijakach dodać otuchy.
Ja nie jestem krytykiem ani znawcą.
Piszę to co mi gra w duszy i w sercu.
Cały sekret jest w tym jacy jesteśmy.

Jeden mały uśmiech i serce na dłoni.
Przywraca przyjaźń nas jednoczy.
Przed intrygą i ludzkim plotkowaniem.
Najlepiej wyrzucić z siebie fałsz i zachłanność!

Stać się po prostu człowiekiem dla człowieka.
Przyjaźnie nastawionym do całego świata.
Widzieć w kimś drugim taką samą osobę,
która ma serce duszę i uczucia nie jest bestią.

A nie potworem w ludzkiej skórze na łamach
Internetu portali poetyckich bez liku!
Głowa spokojna! Martwmy się!
O mądrą puentę w wierszu napisanym.

Najistotniejsze, aby czytanie wierszy,
Wchłonęło szereg wirtualnych czytaczy.