Na granicy śmierci i rozkoszy

Wszyscy na pozór szczęśliwi, uśmiechnięci.
Czy ktoś domyśli się co kryję się za maskami?
Tam prawdziwie ludzie wyją z bólu.
W codziennym natłoku nie ujawniają sie z troskami.

Pochłonięci w ludzkie przyjemności.
Ale to na krótko, tylko dla zabicia czasu.
Balansując na granicy śmierci i rozkoszy.
Brną w błoto ludzie z betonowego lasu.

Przez ogół tak znienawidzone.
Maski, teatralne kostiumy.
Tak niechętnie lecz często zakładane.
Czasem dla dobra innych a czasem tylko dla fortuny.

Tak się rozpoczyna wielkie przedstawienie.
Ludzie o sztucznych gestach i uśmiechach.
Dla zdobycia korzyści i wpływów.
Na siłe zapominając o strapieniach.