arkana (strofa saficka mniejsza)
wszechświat nie da się objąć nawet wzrokiem
spójrz lornetuje oczami po niebie
gwiazdy migocą swym wdziękiem, urokiem
uwodzą ciebie
sięgam fantazją pojąć wątpliwości
prawdopodobnie nigdy nie poznam ich
może i jestem z kosmosu w całości
jednak wśród swoich
ile milionów lat świetlnych ma minąć
abyśmy wszyscy ponownie spotkali
przeżyli jeszcze raz świadomie- cofnąć
wzajem kochali
(swiat)ło galaktyk nigdy w nas nie zgaśnie
błyśnie nawet gdy pyłem się staniemy
budząc wiarę w nas- wieka nie zatrzaśnie
gdzieś żyć będziemy
©Krystyna Anna Szklarczyk
20.06.2019r.
obraz z sieci Google,magic-2708958_960_720.jpg
Autor
Dodaj odpowiedź 3 July 2021, 07:29
2 odPrzepiękne spojrzenie w światło wszechświata ,życzę Ci Krysiu oby taka wyjątkowa galaktyka nigdy nie zgasła w Twoim spojrzeniu :))🌤🍀
4 August 2021, 04:08
1 odRafale <3 dziękuję
28 August 2021, 07:36
0 Bardzo proszę i oczywiście zapraszam częściej w moje skromne progi Krysiu 😊szczęśliwych chwil jak najwięcej życzę 🍀
Odpowiedź 23 June 2021, 19:39
1 odWyjątkowy wiersz. Ostatnia strofa, to przepiękne, niezwykle trafne epitafium. ❤
Odpowiedź