Hotel wiecznej samotności
Wśród betonowych grobów,
na cmentarzu postawionych.
Śmierć nienawiścią,
dusze chce przegonić.
Zamknięci za murami.
Za skrzypiącą bramą.
Dniami niewidzialni.
Nocami są duchami.
Dusze morderców.
Wszystkich samobójców.
Zabici z miłości
bo za życia wzięli głupców.
Śmierć jest początkiem,
wielkiej samotności.
Domem obłąkanych,
zamkniętych w trumnach złości.
13 799 wyświetleń
177 tekstów
60 obserwujących
27 February 2012, 13:51
zakochałam się:))....w wierszu. Taki sam jak mój smutny, mroczny świat.
29 January 2012, 18:22
Dokładnie, dobrzy ludzie idą do nieba, a źli zostają i błąkają się samotnie po cmentarzach :(
Pozdrawiam ~Pan_Pardon