Niewiara

Wierzę w nic, nie wierzę we wszystko
zamykam oczy, wszędzie spotykam się z hipokryzją
gaśnie uśmiech, milkną usta
płynących łez wybija godzina dwudziesta ósma
zapominam imiona, nie chcę pamiętać twarzy
a to, co boli ukrywam,
chowając skronie we wspomnień wodospadzie
myślę czasem i przestaję myśleć
chcę usnąć i znów obudzić się o świcie
a po chwili chcę zamknąć oczy i nigdy nie otwierać
kolejny dzień uczę się jak żyć od zera
myślę czasem, chociaż nie chcę myśleć
ale one wciąż są, nie przestają istnieć
strachy z przeszłości powodujące niemoc
i powodujące, że zanika gdzieś Eos
znów zły sen, znów zła noc i bezsenność
spoglądam w tą czarną przepaść przede mną
smutne wizje, nie oparte na realiach
lecz zamykam w sobie uczucia,
aby nie rozbić się na życiowych skałach…