bezsens

Widzę Cię jakby za mgłą,
przenikasz całą duszę mą.
Chcę Twoim powietrzem oddychać,
chcę by Twoje słowa w końcu było słychać.
Bo mojego wołania nikt nie usłyszy,
rozlewa się ono w głębokiej ciszy.
Mam dość tego okrutnego milczenia,
za sensem mego życia ciągłego gonienia.
Nikogo z was nie rozumiem,
waszego myślenia pojąć nie umiem.
Może czas wreszcie się obudzić,
przestać każdego dnia kłamstwami się łudzić.
Lecz czy takie życie jest jeszcze realne?
Dla mnie to nie jest całkiem normalne.
Nie umiem wyczuć Twoich szczerych chęci,
w głowie od tego już mi się kręci.
Nie wiem czy z tego kiedyś cokolwiek wyjdzie,
iloma jeszcze latami na Ciebie czekać mi przyjdzie.
Latami jakże nieszczęśliwymi,
chyba dlatego,że latami moimi...