***

W monotonii szarych dni
spływają kwiatami zakwitłe łzy.
Wszystko co tu widzę mówi mi,
że naprawdę warto żyć.

Dla motylich skrzydeł trzepotu,
dla bzyczenia pszczół powrotu,
dla pierwszych słońca promieni,
dla ożywienia kolorów Ziemi.

Dla wiatru zaplątanego w drzewach,
z ptakami śpiewającego w krzewach,
dla wiatru tańczącego wśród traw,
dla wiatru, co miliony ma barw.

Dla różu azalii, bieli przebiśniegów
i kleome ciernistej uroków.
Dla tego co wiosną wraca co roku
naprawdę warto zatrzymać kroku.

Więc zamknij swe oczy ten jeden raz,
odetchnij przez chwilę w wiosenny czas,
uwierz, że dla tego co budzi się dziś
naprawdę warto, warto żyć.