***

w ciszy lasu, nad brzegiem jeziora,
przestrzeń serca gromadzi mądrość
płynącą ze stron świata

stoisz obok, nie starając się zmieniać mnie,
naprawiać, co niewidoczne dla oka,
akceptując swobodę odczuć — pozostajesz

w niebieskich oczach dostrzegam niezmierzony pokój

- Twoja dusza wie wszystko
w splątanych ścieżkach podróżując przez doświadczenia
ujawnia potencjał, budząc świadomość wnętrza,
nie pozwala się oszukać

i wdzięczność jak promień wschodzącego słońca,
co blaskiem najciemniejszą noc przecina,
wodzony falą cichy szept,
bezszelestna jak lot ważki

co serce w lesie spotkań zapisało,
gdzie wyważone słowa jezioro kołysze
- niech Twoje światło niesie

ta przestrzeń o tajemnicy przypomina
- czym jest istnienie, a żeby wartość miało

w przestrzeni znajduję Cię,
aby uczyć się, kochać,
nie zasypując Twoich śladów