Oleandry

Cieszę się, że przypadł Ci do gustu. Dzięki :)

Chciałam pokazać kontrasty, sielskość plaż czekających na turystów, ale w granicach wyznaczonych płotem. I tę drugą stronę Aten pozostawioną samej sobie. Obumarłą i dziczejącą. To co łączy obie to bogactwo roślinności, która nie daje się włożyć w żadne ramy własności. Oleandry kwitną bujnie na części zdziczałej i zadbanej. I to jak kwitną... Nie dzielą a łączą, pocieszają, a nawet koją swym widokiem i zapachem.
Lubię to Twoje wnikanie Onejko. I przyznam że byłam ciekawa, czy ktoś zapyta. Dziękuję :)

wnikałam szukając klucza, jakim zdają się być oleandry...
czyżby były tylko piękną dekoracją ? a może poza sielskim widokiem, który rozpostarłaś przed czytelnikiem jest też w tym obrazie druga strona piękna ?
jakby nie było, piękny wiersz :)

Dzięki :)

przepięknie namalowany :)

Pozdrawiam :)

Madź - takie stop klatki zatrzymałam w pamięci. I zapach :)

Fyrfle - skąd? Trochę z dystansu. Do siebie samej i życia. Taki tam obserwator jestem :)

Joanno - Raczej pamięć wzrokowa wpisała się w słowa :)

Lil - posyłam wietrzny wachlarz :)

wyobraźnia maluje obraz...

Skąd u Ciebie tyle poezji, radości i nostalgii? Nie buntujesz się! Dziwne. Pozdrawiam - Dobrze, że jesteś!

malujesz jak Van Gogh, czarujesz jak Gaia!
pozdrawiam;)