Przemijanie

Umieramy nieprzerwanie od chwili narodzin
Tkwiąc w przekonaniu że to fatalizm
Dopiero gdy swej inności widzimy zalety
Pragnienie życia chce śmierci zaszkodzić

Przemierzam zatem równiny gdzie w dali
Próbuję to dostrzec zawężając źrenice
Horyzont płaski cień kładzie na szali
Lecz okręt nasz tonie - zrywając kotwicę

Czas niepokoi ale nas nie mami
Nieprawdą jest że być tak musiało
Stoję nad grobem - ciebie oszukali
I w takiej chwili życia jest wciąż mało