Rozstanie

Tu- rozeszły nam się drogi.
Chociaż cel przyświecał jeden
By nie zboczyć z krętej ścieżki,
I iść zawsze obok siebie.

W pojedynkę dziś kroczymy,
Gdzieś błądzimy w ciemnym lesie,
Już na siebie nie liczymy,
Zdani na to, co los przyniesie.

I idziemy wciąż przed siebie,
Nowy cel próbując obrać.
‘Jednak trudno jest bez Ciebie,
Ostrym szlakom nieraz sprostać.’

Spoglądamy dziś ze szczytu,
W niepojętej tonąc dumie,
Tylko serce- bez zachwytu,
Ono, samotnie żyć nie umie.

Stamtąd miejsca wypatruje,
Gdzie rozeszły nam się drogi,
Nagle ktoś nas obejmuje.
Oto nastał spokój błogi.