Ten ból melancholii czas
który tak zmienił nas
Rysuje swój obraz
błękitnym tuszem świat
Całym arkuszem wad
pod kapeluszem prawd
Który gdzieś porwał wiatr
Malarzem jestem ja

1
Ten flow kruszy beton wciąż jestem poetą
co szarych barw paletą maluje swoje dzieło
twarzy ubranych w niemoc i barbi z etykietą
Tych dzieci które cierpią są losu marionetką

Bramy uczą je życia, damy szanują zwyczaj
Bez fury to nie tykaj, plastikowa logika
Beton chowa do dzisiaj, ze skromnego koryta
Zbyt biednego by żyć, zbyt bogatego by zdychać

hajsy daje ulica, lecz tylko na latarniach
Kolejna ładna panna, wypatruje amanta
Od stresu ją uwalnia, morfiny mała dawka
Bo nienawidzi lustra, kolejny raz się chlasta

Mój obraz udowadnia, że życie to nie bajka
Czasem by nie być głodnym, godność to żadna stawka
a jeśli to nie prawda? to czym jest motywacja
żeby sprzedawać ciało, przecież to nie atrakcja

Ten ból melancholii czas
który tak zmienił nas
Rysuje swój obraz
błękitnym tuszem świat
Całym arkuszem wad
pod kapeluszem prawd
Który gdzieś porwał wiatr
Malarzem jestem ja

2
Nigdy nie znajdziesz szczęścia w plastikowych objęciach
Bez kasy nie ma wzięcia reguła się potwierdza
To nie rozmiar kutasa, orgazm równa się kasa
Musisz się uczyć zasad, po pier dolo nego świata

Dawno mnie nienawidzą, kobiety co się wstydzą
Szkiców o własnym życiu, tych nędznych pejzażyków
Wśród ulicznego syfu, bijących żony typów
i psiarni żołnierzyków, nie mają na nie wpływu

Ja znów płynę do bitu, Szukając szczęścia bytu
Kierując się do szczytu, Oazy bez plastiku
Przesiąknięty do szpiku, zapachem tych chodników
Ojców alkoholików zabijać bez mrugnięcia

Ciało to nie potencjał, choć ciągle to potępiam
Reguła się potwierdza, Materializm to sekta
Naliczaj wartość w setkach i oceniaj po metkach
Dla serca nie ma miejsca, plastiku epidemia

Ten ból melancholii czas
który tak zmienił nas
Rysuje swój obraz
błękitnym tuszem świat
Całym arkuszem wad
pod kapeluszem prawd
Który gdzieś porwał wiatr
Malarzem jestem ja

3
Nie możesz dalej wierzyć, skoro on Cię uderzył
Choć wciąż mówi ze kocha, Ty swoją wartość pokaż
Tego się nie wybacza, taki się nie nawraca
Choć wiesz ze to boli to musisz odejść mała

Bo krzywda będzie trwała, niech pocieszy Cię mama
Ty padaj na kolana i pomódl się do Pana!
zostaniesz wysłuchana, jeśli naprawdę wierzysz
On pomoże Ci przeżyć, na losu peryferiach

Bo masz prawo do szczęścia, wszystko jest w twoich rękach
Ty pamiętaj nie pękaj, nagroda będzie wielka
Kolejna ma piosenka od wersów uzależnia
Roznosi się jak koka, po tych szarych osiedlach

wciągają ją na blokach, mogą o więcej żebrać
Mogą prosić o prawdę bo prawdy ja posłaniec
przekazuję ją zawsze, te wersy są Koranem
kolejna ma szesnasta pogłębia serca ranę

Ten ból melancholii czas
który tak zmienił nas
Rysuje swój obraz
błękitnym tuszem świat
Całym arkuszem wad
pod kapeluszem prawd
Który gdzieś porwał wiatr
Malarzem jestem ja