Menu
Gildia Pióra na Patronite

...szept...

Tak bardzo brak mi Ciebie
Twoich słów i Twego milczenia
Twoich spojrzeń i objęć, Twoich ust.

Gdy jestem sama wsłuchuję się
W ten wewnętrzny zew tęsknoty

Nie tylko jej;
Znów doskwiera mi samotność
Coś głęboko we mnie
Jak echo Naszych wspomnień szepce:
-To nie Jego ci brak,
To tego kim dla Ciebie był…

Zagłuszam ten szept krzykiem.
- To nie samotność, to nie niezrozumienie!
To miłość!

- …nie tęsknisz za Nim lecz
Za oparciem, opieką i kochającymi cię ramionami.
Za cudownymi ustami, nie za Jego sercem…

I znów krzyk:
- Czym ty jesteś?! To nie jestem JA! Ja Go kocham!

Ale szept choć tak cichy
Nie daje się zagłuszyć

1412 wyświetleń
40 tekstów
0 obserwujących
  • krysta

    21 June 2013, 19:43

    śliczny wiersz...pozdrawiam :)