Nadzieja w mroku

Straszliwa ciemność, chłód i zwątpienie.
Stoję tu, w miejscu, lecz czuję, że spadam.
Anioły już dawno mnie opuściły
a druga połowa ma jest taka sama.

Błądzimy razem, tuląc się mocno,
stworzone z mroku i mrokiem przeszyte.
Lecz gdy się kochamy, tu - w naszej kryjówce,
czujemy wzrok Jego, jak patrzy z zachwytem.

Nadzieja przychodzi wraz z myślą prostą
i sensu nabiera wtem nasze życie:
Przecież my dwie - ja i Natalka
nie jesteśmy jedynymi lesbijkami na świecie.