Straciła prawo

Straciła prawo do świata.
Podzieliła się jak strzykwa
u Szymborskiej, ach, w niebezpieczeństwie.
Pewnie szła ulicą,
on jechał zadowolony z siebie.
Może go zauważyła, spojrzała
i uśmiechnęła się jak kiedyś do mnie.
Później usłyszała pisk,
ostatni wrzask tego czterowymiarowego świata.
A może wcale nie -
może on nie mógł znaleźć hamulca.
Kolejny był krzyk, przerażone spojrzenie
prosto w jego oczy
z tą oczywistą i bardzo spóźnioną prośbą.
On, choć widział, nie wiedział, że na niego patrzy.
Potem było sporo dynamiki - siła, góra, dół.
I wtedy nagle straciła prawo,
straciła prawo do świata,
a może stało się to trochę później
albo trochę wcześniej.
Przed nie znała dnia ani godziny,
teraz tylko ona ją zna, no i On.