Spragniona śmierci jak wędrowiec wody
Kroczę w ciemności głuchej przestrzeni
Me serce rozgrzane pragnie ochłody
Więc je wprowadzam w wodospad cieni
Niech je każdy cień obmyje dokładnie
A z obłoków spłynie ukojenie
Moje ciało osunie się bezwładnie
Upragnione osiągnę spełnienie
4144 wyświetlenia
51 tekstów
0 obserwujących
7 September 2010, 01:07
ogólnie dobry tekst, pozdr +
/w takiej formie liczy się każdy wers, każde słowo, a tu drugi wers "Kroczę w ciemności głuchej przestrzeni"
głuchość przestrzeni ? nie wprowadza mnie w przestrzeń ciszy, a wybija z rytmu czytania./