Ciągłe czuwanie a nuż

spełnią się wytęsknione
nie przyjmuję niewiary
przechadzając nieraz tunelami
w wielu odnalazłam
podświetlone wyjście
i tym razem bły(śnie)

otulam się optymizmem
odpuść sobie i mnie
lżej będzie

trudno tak bez rozgrzeszenia
obejmuję myślami zrozumieć
nie wszystkie wychwycę
takie ulotne
niekiedy przerastają
odczuwam niedosyt
wówczas jest mi źle

czekanie jest bardzo męczące
nie ma chwili wytchnienia
ciągle gości niepokój
muszę mieć zajęcie
inaczej trwoga
trzeba położyć jej areszt
na stacjonowanie

serce czuje
czai się
jest w pogotowiu
łączy z dłonią
tak wypełniam czas oczekując

nie mogę się pogrążyć w nicości
znów zatapiam pióro w refleksje
i zapisuję stalówką duszy
szybciej upływa
ale i wydłuża

wiesz wraz z wiekiem
zaczęłam pojmować
niepojęte

nawet kiedy przekroczę Eden
przemycę w duszy
pewna że
ciebie tam spotkam

niebo mnie kusi

© Krystyna Anna Szklarczyk
21.01.23r/ 23:10

foto pixabay