...

Słychać w oddali bębenki blaszane
i równy krok armii idącej do boju,
sięgasz wciąż po to, co zakazane
jednocześnie szukając spokoju.

Jeden za drugim jak falochrony
stoisz w kolejce po życie,
gdy z impetem rozbijasz fal tych legiony
czujesz, że jesteś na szczycie.

Wciąż szukasz sensu w noszeniu korony
stawiasz pytania: "muszę", "nie muszę",
korona jak wszystko dwie swoje dwie strony
nie głowę obciąża, a serce i duszę.

Leczy, gdy Ci w końcu oszronią się skronie
i w sercu odkurzysz wszelakie starocie,
odkryjesz, że chciałeś być królem w koronie
a byłeś jedynie armią w odwrocie.