Muzo mi

Słońce traci swój blask spadając za wzgórze
Milkną gromady prawd i wstyd się budzi
Niebo jeszcze lepsze piękniejsze w purpurze
Mistyczny świat nas szuka ale nie nudzi

Nie zbuduję nam domu z bukowych bali
I kominka który rozweseli salon
Nie usiądę z gitarą gdy ogień rozpalisz
Nie opowiesz mi czym zachwyca Avalon

Las, tu w półmroku opadły mgły ospałe
Na wspaniałą historię i jezioro Krzywe
Na uczucia węglem źle zilustrowane
Na postać nieznaną i piękną dziewczynę

Już dzisiaj o zmroku gdy zasłonisz oczy
A czerń niby rayon otuli twe ciało
Księżyc leniwe na dachy się wtoczy
Ty jesteś odważna bo mówisz nieśmiało