przemyślenia

Skończył się sen , którym kiedyś byłem,
nie zostawiłem Cie lecz zostałem sam
i dobrze, gdyż skończył bym w sześcianie
drewnianym lub ozdobionej kirem skale

Skończył się wiersz którym kiedyś byłem,
Ty spijałaś strofy z życia a nie ja piłem
i dobrze, bo uschła myśl wspominana czasami
że róża to ja i z kolcami

Może się cieszę, że cię nie ma
chociaż dekada wskazauje ,że jesteś
wypalona jak piętno na krzyżu jaki
noszę na swych barkach i to dla Ciebie

Śpij teraz w spokoju z rumieniem na skroni
niech cieszą się siostry , bracia i oni
Wychodzę z chorej pamięci bez złości
zapominam- drugim być to nie przyjemność
to tylko czas przejściowy...