Przypadkiem Cię wtedy spotkałam [...]
Przypadkiem Cię wtedy spotkałam
i tylko księżyc był tego świadkiem.
Popatrzyliśmy sobie w oczy troszkę dłużej niż to wypada.
Zatrzymał się w locie ptak, zegar wybijał tą samą godzinę,
nawet my trwaliśmy jakby chwilę w bezruchu.
Tak się człowiek zatraca.
Gdy jego wnętrze płonie, pragnie się wydostać, ulecieć z westchnieniem
a wszystko wokół mu na to nie pozwala.
I tylko krzyczy:
Spróbuj, zaryzykuj!
chociaż ten jeden raz...
I wtedy decydujesz się spróbować,
bo jak przeciwstawić się światu.
* Dla Adriana - by każdego dnia ktoś bliski obdarował Cię najserdeczniejszym uśmiechem jaki potrafi wywołać na swojej twarzy. :)
28 July 2010, 22:25
Dlaczego dopiero teraz na ten cudowny wiersz trafiłem ?
Może dlatego, żeby dobrze zrozumieć magię każdego słowa.
Zapisałaś go w niesamowity sposób, co więcej...dla mnie.
Dziękuje Ci Moniko, za te piękne chwile, kiedy oczami wyobraźni przenosiłem się w ten świat ukryty w każdym wersie tego utworu.Cudownych wakacji. ! :):):)
10 June 2010, 17:02
Miłość przeważnie zjawia się przypadkiem, nie da się jej zaplanować i ująć w kosztorysy:)
