Klaun. Część Ostatnia

Przygarnij smutnego klauna.
Który żongluje uczuciami.
Przygarnij płaczącego klauna.
Który znowu płaci łzami.

Zgubiłem swój cyrk. Znikł.
A nie ma miejsca jak dom.
Zgubiłem uśmiech. Znikł.
Kogo rozśmieszać? Ją.

Brudny, zniszczony, połatany.
Kostium do wyrzucenia jest
Serce-Trąbka już połamane
Nie zagra już nic więcej

Chce odzyskać moje zabawki
Serce, wątrobę i me zmysły
Oddajcie mi je! Dajcie życie!
Choć mojego życia soki wyschły

Wsiadł na osła. Harmonie miał
Ze łzami tą muzykę dziś grał
Ostatni raz widział go dziś świat
I zapłakał też ostatni już raz