''To''
Przeżera mnie właśnie to;
uczucie nieznane dotychczas.
Nie umiem określić czy dobro czy zło,
czy to ta iskra nie ugaszona rozprysła.
''To'' - tym jest jego uśmiech i dotyk.
Jego łza, jego zapach, te wszystkie pieszczoty.
To jak na mnie zerka,
jak tonie w błękicie mych źrenic.
To jak mnie słucha,
jak ceni mnie za nic.
Jego gesty, styl, wyjątkowy charakter.
Jego radość z ciała mego kontaktem.
Czy to miłość, czy afekt;
czy romans, czy grzech.
Nie jestem ni pewna czy tracę dech.
Coś czego nic w stanie nie jest zastąpić,
być nie być... nie mogę...
jedynie w pustce tkwić.
Miernota serca, podatność umysłu -
niesforne myśli prowadzące do kryzysu.
Nie możemy należeć wzajemnie do siebie,
choć nie kwestia to posiadania...
ja i tak wciąż pragnąć będę tylko Ciebie.
Choć dzieli nas świat,
kiedy wracam do domu,
nie ma nic, nie chcę mówić nikomu.
Spalam się w słabości,
bezczynnie tkwię w żalu.
Żałuję słabości ,
oszczędzam banału.
Jednakże, gdy wieczorem zamykam swe drzwi...
Jego obraz... wciąż nachalnie w mej głowie tkwi.
