MYŚLI
Przeszedłszy z galopu w cwał
Me myśli pędziły szalone,
Jakby gdzieś miały być na czas,
A wcześniej pomyliły stronę.
I pędzą, pędzą ile tchu,
Nie pragną ciszy, ni wytchnienia.
Pragną już tylko zdążyć na czas
I spełnić wszystkie tamte marzenia.
Nic się nie liczy; ni dzień, ni sen,
Ni jakieś dawne obietnice
Nie ma wskazówek, dokąd iść
I tylko puste stoją tablice.
A jednak myśli pędzą, co tchu
Już wiedzą same, w którą stronę,
Już nie poddadzą się świata złu
I ja już od nich w środku płonę.
/Joanna/
Autor
18 January 2012, 19:30
Marjanie cieszę się, że są emocje.
Ewo, dziękuję. Tak, za kartkę i długopis też. Choć czasami ciężko mimo tego myśli poskromić.
18 January 2012, 18:22
Bardzo proszę Joanno. Takim wierszą zawsze będę poświęcał uwagę bo po co miał bym nie poświęcać jak emocji tyle wywołują.
18 January 2012, 18:16
Ciekawe spostrzeżenie. Bardzo dziękuję za czas i uwagę poświęconą mojemu wierszowi.
Pozdrawiam.18 January 2012, 16:22
Smutkiem podparte pionu nie utrzymuje ale i przewrócić się nie zdoła bo podmurowane chociaż odrobina nadziei ten mur słów z myśli postawiony nie runie.
