nie bedziemy jak oni

Przepiękne dusze tańczą nad przepaścią
zapomnienia, lub wwiercenia się w pamięć.
Przerażają, intrygują swą różnaką maścią
w sercu, duszy i talencie wywołują zamieć.

Pióra tak wielu, jakże kunsztowne,
upadły nisko, gdzieś między strony,
przerywając w pół potyczki słowne
ze strachu o niedoceniane dzieł tony.

gdy zrozumiesz, żeś nie jedyny pisarz na globie
i niedocenionym pozostaniesz,
zostaw cząstkę duszy po sobie