Nadziejo...
Przemów do mnie po raz ostatni…
w najwłaściwszej ze wszelkich pór
Poczyń krok poza zasięg matni…
póki za wysoki nie jest nam mur.
Czekam słów błądząc poza światem
Pośród marzeń zgliszcz… w niebycie
W mroźnej ciszy łudząc się latem…
łzami tęsknoty pojąc się skrycie.
Wysyłam strofami monit ostatni
Dostępną jeszcze dla nas aleją…
Skoro do miłości jeszcześmy zdatni...
Póki tlisz się jeszcze moja nadziejo.
Autor
9 September 2012, 09:30
A wiesz ,że choć się mówi ,że ~nadzieja jest matką głupich ~
To ja tej nadziei wierzę najbardziej.
Nigdy mnie nie zawiodła,a trzyma przy życiu ,że ho ho;)))
3 September 2012, 20:29
Joasiu, Agnieszko.... Dziękuję za miłe komentarze! :)
Pozdrawiam i dobrej nocy życzę wszystkim :)
3 September 2012, 19:27
Nadzieja jest tym co uskrzydla ale także podcina skrzydła. Kiedy jej brak wszelkie marzenia, pragnienia, plany wydają nam się nieosiągalne. potrzebujemy bodźca by trwać, żyć, osiągać...
Nadzieja pozwala wierzyć, że będzie dobrze... tak jak chcemy...3 September 2012, 15:41
Dziękuję Kasiu! :)
Dziękuję Aniu! :)
Miłego dnia życzę i pozdrawiam serdecznie :)
3 September 2012, 14:32
Wiekopomne słowa Twoje są Yestem! :)
Miło mi że wpadłeś!
Pozdrawiam Serdecznie :)