Proszę.

Pozwól mi za sobą iść
Kroczyć wolno, szybko biec.
Nie przyśpieszaj,
zdążę, tylko wejdź na tę drogę
Na tą prowadzącą do domu
tam gdzie razem byliśmy szczęśliwi.
Nie zbaczaj z niej,
ale idź, a kiedy dojdę otwórz mi drzwi.
Szczęście tam zagubione znajdziemy powtórnie.
Moje serce na oścież otwarte,
nie wchodzisz, gubisz się, ufam, ufać będę...
Już zawsze.