Wstęga upojenia

Pozbyłam się wstydu wraz z jedwabiem szat.
Strojem mym cień Twojego spojrzenia.
Spoglądam w namiętną oczu niewinność.
Smakuje ust nieskalanych kłamstwem.
Spijam słowa pieszczone pożądaniem.
Poznaję zachłanne myśli, błądzące w dotyku.
Zupełnie bezpieczna, całkowicie oddana,
Dłońmi chwytam słodycz posiadania.
W moich żyłach Twoja krew się burzy.
Czuje jak tonę w głębinach uwielbienia.
Oddechy nasze wiecznością muśnięte,
Zaś płochliwe serca splecione rozkoszą Miłości.
Dusza duszę przenika w objęciach mroku.
Ciała świątynią marzeń i chwil zatracenia....
W gorącej przestrzeni naszych ramion,
Czekamy aż otuli nas świtu aksamit....