SFORA

Poszłam raz w ciemny las.
Poszłam całkiem naga.
W tym lesie czekała
czarnych wilków sfora.

Z nadzieją, że pożrą
mnie żywcem, stanęłam.
Myślałam, że na śmierć
nadeszła już pora.

Lecz wilczki ogonkami
merdać zaczęły.
Bawiłam się z nimi
jak ze szczeniętami.

I w taki to sposób
ze śmiercią się zbratałam
i teraz tam chodzę
każdego wieczora.