Poezję roztrwaniam latem

Poezję roztrwaniam latem
bo ta zieleń jak nadzieja im głębsza tym piękniejsza
bo te liście są jak płatki drżące lekkie serca
a te krople jak rosa naga zwiewna
twoja kruchość tak subtelna
tak czuła ujmująca uległa
pikaterią wiatru gamy gdy dotykam ich dłonią
gdy pośrodku dotyku szeptem melodią się spotykamy
tą chwilą kiedy byłeś między nami ciszą aksamtną miękką
burzą niebem pocałunkiem tym kradzionym co zapada na dno i tkwi już na zawsze szybszym biciem wrażliwością drzazgą w sercu

Anita Steciuk
https://www.facebook.com/anioldeszczu