Matka

Pod Jej sercem musiałem urosnąć by zaistnieć
nauczyć oddychać by móc decydować
pod jej okiem i roztropnej uwadze dorastać tak, by pozostać człowiekiem.

Powinienem grzeczniej, posłuszniej jako brzdąc brykać
ufniej wytężać ucho podrostka, nie odpychać dłoni

Z większym szacunkiem, odczuwalnym choć nie wyrażonym, zwracać się w gniewie
z wdzięcznością przenikać z synka w syna, rozmawiać bez żądań, odbierać czulej.
Powinienem więcej wnosić radości, więcej wymagać od siebie, niweczyć złe myśli..

Miłości dziecka, wygoda obca
miłość twymi siostrami, pokora bratem..

Nie powinienem nadużywać, cierpliwości, słów tej która tuliła zły czas
w cieple czy w chłodzie, człowiek bliski zwiastował nadzieję..

Błędy zwane doświadczeniem pomogły wiele docenić,
choć późno nie próżno, posyła człowiek słowa uznania,
głowa opada a serce nie zapomni, że w matce jest wszystko,
odciśnięci z jej życia, dla niej wciąż żywi..