Ogród agonii

płynę melodią grozy
gdy słońce zachodzi sierpem

zmory ruszyły na łowy
by w stawie nocy ostatni złocisty promyk złowić

czas tak zimny jak mordercy serce wbija nóż
miłości krew otwiera w mych piersiach grób

zapadam się w ciemnicy gdzie w ogrodzie agonii
przyglądam się jak umiera złudny Bóg