Menu
Gildia Pióra na Patronite

Niepowrotny

płacz przez grób przenika
ukradkiem
łzami o których nikt nie wie

ból obcy
a przecież mój

do żadnego w świecie niepodobny

serce zranione błękitem
drży tak niecierpliwie

bo skrzydeł ci nie brak
lecz tu tak daleko

nie wracaj

niebo bez ciebie
to tylko pustka
na szlaku gwiazd

101 734 wyświetlenia
955 tekstów
266 obserwujących
  • Adnachiel

    22 July 2016, 21:35

    Pain! Nareszcie :)
    Moja Droga, masz wiele u mnie do nadrobienia więc proszę - nie zajmuj się piątkowym wieczorem, bo nie po to się tyle upisałem by czekać i się nie doczekać:)
    PS. Dziękuję i niezmiernie cieszę się, że jesteś :)

  • PainWithoutLove

    22 July 2016, 21:00

    Niebo bez kogoś kogo się kocha jest zawsze "pustką na szlaku gwiazd" :)
    Przepięknie podsumowane, wiersz wspaniały :)

  • Adnachiel

    20 July 2016, 11:55

    Cieszy mnie Wasza obecność spowodowana tym wierszem.
    Lubię, gdy się pojawiacie :)
    O niebie i gwiazdach dużo by pisać :)

    Dziękuję Smoku.
    I dziękuję giuli, że dostrzegasz wyjątkowość tych słów.

  • giulietka

    20 July 2016, 09:53

    Drogi M.,
    zwykle chodzę ze wzrokiem spuszczonym, nieobecnym spojrzeniem, głową pełną myśli nieoswojonych.
    Ty sprawiasz, że podnoszę oczy ku niebu, dostrzegam niewidzialne, pojmuję niepojęte.
    Ten wiersz jest wyjątkowy, bo wpisany w melodię, którą zabiorę ze sobą, gdziekolwiek pójdę.

  • 19 July 2016, 22:03

    może gwiazdy nie leżą wcale w niebie, bo ono jest tam, gdzie nasi bliscy... w naszych sercach...
    Pozdrawiam. :)