w pierwszy dzień lata

piszę o jesieni co włosy srebrem maluje
ktoś odchodzi
inny miłości potrzebuje
drugiego człowieka zrozumie
myśli wichrzy
marzenia snuje
choć zadyszka zatrzymuje
to nic że śni
każdy wiek marzy
wyczekuje żniwa uczuć
wiatr ziarno radości sieje
jesienią potrafi zakwitnąć złota
na tej roli data do woli
czasem strach przed porażką
życie niewiary nauczyło
rozum z sercem się biją

udowodnić miłość czyją

Krystyna Sz. 22.06.2013r.