Tęsknota

Patrzę za okno, widzę zielono, słońce nadzieję daje.
I tęskno.

Pięknem zachwyca natury łono. To kiedyś było rajem.
I tęskno.

Ale mnie piękno to nie zachwyca, nie daje szczęścia żadnego.
Bo tęskno.

Nawet ptak co dla młodych glizdy przemyca nie wzbudza zachwytu pięknego.
Bo tęskno.

Co z tego, że pięknie, zielono, słonecznie? Co z tego, że wiosna?
Jak tęskno.

Mnie nie zachwyca, bo szare moje będzie koniecznie. Co z tego, że mrówka radosna?
Jak tęskno.

Bo moja ziemia nie będzie cudowna, kolorowa też teraz nie będzie.
Gdy tęskno.

Dla mnie nigdy ona nie będzie dogodna, nie będzie wiosny wszędzie.
Gdy tęskno.

Bo mój mały świat ty kolorujesz, ty rodzisz moją radość.
Lecz Ciebie nie ma, nie pocałujesz.
Przyjdziesz, ale nie teraz.
Mnie tęskno.
Za Tobą.