Patrzę i widzę
smutną, zapłakana
stojącą samotnie
na skraju przepaści
w moim śnie
w mojej baśni.
Nic nie mówi
tylko delikatnie
i powoli głowę kuli.
Kropla jedna,
druga spływa na
drżącą rękę,
w której trzyma
papierową rozterkę.
Zaraz ogarnie ją
nędzą i zguba,
może jednak
obudzić mi się uda?
Nie!
Muszę patrzeć dalej,
przecież nie zostawię
jej tam samej...
11 364 wyświetlenia
102 teksty
157 obserwujących
11 November 2010, 22:22
Cudowne wiersze tutaj zamieszczasz ''Ten tutaj, po prostu cudeńko i już'', czekam na kolejne z niecierpliwością - pozdrawiam serdecznie :)
