Echo..

Pamiętasz? Gdy dziad opowiadał? Pamiętasz? Nie?
To słuchaj życia słów, gdy po bracie mym zostało echo..
Kropla jego łez drążyła kamień, tak jak kropla krwi otwierała rany,
Pamiętam wtedy padał deszcz, pamiętam gdy zmarł pragnąc by nigdy nie zgasł jego żar, niespełnione marzenia uderzały w grobu ściany, jak krople deszczu bijące w dach.
Powoli tracił głos, lecz nadal chciał być w śród nas, jednak Bóg zdecydował tak, by na zawsze odebrać go nam, tu i teraz w ten deszczowy czas, w oczach jego powoli gasł blask, jak płomień wystawiony na silny wiatr. Zmarł.
Zostało echo, jego już nie ma nie zmieni się nic, a ja, obok niego stałem zaciskając pieści aż do krwi, w sercu ogień w oczach łzy,
powiedz mi Boże dlaczego, on tam leży a w ustach ziemia tkwi..