Rozkosz śmierci

Pamiętam tę noc, kiedy umarłam.
Obudziłam się rano, nie wiedząc żem martwa.
Gdym w lustro spojrzała, tam zjawę ujrzałam
i sen mój w tej chwili sobie przypomniałam.

W górzystej krainie, śniegiem pokrytej,
czmychałam sama w panicznym strachu.
Podążał za mną ponury żniwiarz
na pięknym, czarnym, szlachetnym rumaku.

Dogonił mnie w końcu, gdym z sił opadła
i na pół mnie przeciął swą kosą lśniącą.
Uśmiercił mnie we śnie, zmieniając w zjawę
w rozkoszy śmierci na jawie śniącą.