W świecie ciszy...

Otulona płaszczem samotności,
i ukryta pod woalem ciszy,
nie chcę słyszeć odgłosów radości,
pragnę zniknąć-niech nikt mnie nie słyszy...

Pod pierzyną z ich obojętności,
pod pokrywą z lodowatych serc,
pragnę znaleźć drogę do nicości...
i na progu jej komnaty lec.

Czy otworzy mi swe ciężkie wrota?
wpuści w otchłań ciemną i nieznaną?
Czy odprawi na ziemię z powrotem...
moją duszę-ledwo posklejaną?

I przygoni za nią wiatr szalony,
który szybko opary rozdmucha...
i rozszarpie tęsknoty welony,
ciepłe słowa wyszepcze do ucha...

Wrzuci w ciemność promienie miłości,
co ogrzeją szybko serce moje...
potem wskaże mi drzwi do wolności,
z którą w jedność - wierszem się zespoję