No i gdy już wiesz, że samotności nie ma granic,
a cierpienie i ból do każdego przypisane są stopniowo,
powoli opadasz, bezwładnie i poddajesz się cierpieniom,
które przygotował dla ciebie świat.

Następnie znów się budzisz, znów wiesz, że cierpisz, znów zasypiasz.
Jednakże nadchodzi dzień, w którym czujesz, że wszystko co było ci dane,
jest ważne.
Samotność, nauczyła cię kochać,
Ból, nauczył czuć,
a cierpienie, no właśnie,
podobno
każdy cierpi, z zasady, po prostu, tak absurdalnie, po prostu.
A zasad, nie powinno się łamać, podobno.
A.D.Baella