Niepojętne jest to jak Cię miłuję
Jak płonę żywo przy Twym obliczu

A gasnę szybko jak zapałka
Gdy znikasz w mglistym horyzoncie

Serce nie zna krańca rozkoszy
gdy dotykiem swym mnie zaszczycasz

Nie zna też kresu rozpaczy
gdy wpada w nie wir samotności

Dotknij je zatem
Dotknij me serce okute lodowatą pustką

Dotknij i zasiej w nim
promienie złocistego słońca