Menu
Gildia Pióra na Patronite

Poezja...

Niekiedy do niej uciekam
gdy jest mi bardzo źle
a ona przygarnia mnie
pod swoje skrzydła
jak anioł
osierocone dziecko...

Nad białą kartką
otwieram przed nią
zbolałą duszę
i mimo, że nigdy nie obiecuje
że będzie lepiej
zawsze gdy zamykam kałamarz
czuję się lżejszy
o parę smutnych myśli
i kilka kropel łez...

190 750 wyświetleń
1575 tekstów
600 obserwujących
  • 31 August 2013, 21:14

    zaczynam czuć to samo.
    to piękne :)

  • misiek45

    12 September 2012, 17:26

    Piękny i mądry wiersz gdyż to właśnie serce nam dyktuje słowa,jest jak że wiersz jest ukojeniem dla duszy jak łzy-pozdrawiam Gerardzie

  • katjaa

    12 September 2012, 15:38

    cała prawda.. ujęta w pięknym wierszu..

  • Władysław Andrzej

    12 September 2012, 14:05

    Świetnie napisane , dusza potrzebuje takiego oczyszczenia . Czasem rodzi się dzieło

  • aloya

    12 September 2012, 11:45

    Bardzo piękny wiersz Gerardzie , mam takie same odczucia , przeżywam każde pisane słowo i pieszczę swoimi uczuciami. Pozdrawiam:))

  • Seneka 18

    12 September 2012, 11:27

    Joanno…poezja…niby takie nic a tyle wnosi w serca…
    Agnieszko…smutek jest częścią życia…niekiedy nawet większą częścią życia…bo przecież piękne są tylko chwile…i poezja…
    Małgosiu…to prawda tyle mnie w poezji ile odczuć towarzyszy przy jej pisaniu…nie sztuka przelać piękne słowa na papier…sztuką jest przelać uczucia i nie wstydzić się smutku…i bólu…
    Mam nadzieję, że niebawem napiszę coś weselszego…
    Dziękuję Ci za wsparcie, którym malujesz mój uśmiech tam gdzie obowiązuje smutek…
    Wiolu…bez wątpienia uczucia mają barwy i jeśli tylko posiadamy w sobie chociażby odrobinę wyobraźni możemy sobie wyobrazić jak maluje się na ludzkiej twarzy smutek, radość i wiele innych gestów…
    Maju…dziękuję, że zajrzałaś…
    Beatko…przelać na papier smutek to tak jakbyśmy byli odrobinę lżejsi…do postawienia kolejnego kroku na grząskim gruncie życia…przelać radość to wszczepić ludziom niewidzialne skrzydła, by przeniosły ich przez wciągające bagna problemów…tak to jest…chyba .;)

  • Gaia

    12 September 2012, 09:29

    Oddać to co w duszy gra niełatwo. Bo i słowo za gładkie, za krótkie i nie takie jakieś w sam raz. Jednak warto jeśli słowa ujmują udręki lub szczęście malują. To dar, tego co daje i dar tego, co zrozumie. Dobrego dnia Gerardzie :)

  • Insomniaa

    12 September 2012, 09:16

    wspaniały wiersz.

  • agniecha1383

    12 September 2012, 06:36

    I takie wyżalenie się też bardzo pomaga... kartka papieru i pióro są częstymi przyjaciółmi naszej smutnej duszy...
    pozdrawiam Gerardzie a Twoja poezja do której uciekasz ...piękna:)

  • słoneczniki

    11 September 2012, 10:44

    Jakby usłyszeć odpowiedź na pytanie - po co ta poezja...?